rozmiar czcionki: A | A | A


W dniach 25-28 czerwca br. 45-osobowa grupa dolnośląskich Odnowicieli odwiedziła magiczne Podlasie.

08.07.2015 09:56

W trakcie czterodniowego wyjazdu studyjnego uczestnicy mieli okazje zapoznać się nie tylko z piękną architekturą wiejską Podlasia ale także z konkretnymi przykładami budowania marki na bazie zasobów wiejskich lub dobrego pomysłu na biznes. Wartością dodana wyjazdu była niewątpliwie degustacja typowo regionalnych potraw kuchni polskiej, rosyjskiej czy tatarskiej.


Ziołowy Zakątek w Korycinach to wspaniały przykład maksymalnego wykorzystania zasobów miejscowości do zbudowania wysokiej jakości turystycznego produktu wiejskiego. Program edukacyjny Ośrodka Edukacji Przyrodniczej Ziołowego Zakątka, który powstał tam w 2012 r. skierowany jest do różnych grup wiekowych. Goście Ziołowego zakątka mogą zdobyć wiedzę z zakresu ochrony środowiska, ekologii, anatomii i fizjologii roślin, ekologii stawu i lasu, roślin użytkowych.


Na 15 hektarach uprawianych jest ponad 700 gatunków roślin, w tym największa w Polsce kolekcja roślin leczniczych i aromatycznych. Przy Ziołowym Zakątku funkcjonuje znana i ceniona na krajowym i zagranicznych rynkach firma Dary Natury, produkująca mieszanki i herbatki, kawy, przyprawy, zaprawki do nalewek, zioła do kąpieli, surowce zielarskie, i inne.  Oferta Zakątka obejmuje także warsztaty tworzenia mieszanek ziołowych, „Gawędy o ziołach” – program edukacji przyrodniczej, przejażdżki żeleźniakiem i inne.


Spółdzielnia Socjalna „ESSKAPADA” z Osmoli to kolejny, całkiem odmienny od poprzedniego, sposób na przyciągnięcie turystów na tereny wiejskie. „Z połączenia naszych życiowych pasji i niespokojnego ducha społecznikowskiego zrodził się pomysł na stworzenie firmy, w której cel społeczny stawiany są ponad zyskiem ekonomicznym” – tak o sobie mówią sami założyciele Spółdzielni. Mieliśmy okazję poznać historię powstania spółdzielni, powodu jej powstania i plany. Dodatkowo każdy mógł postrzelać z łuku lub pograć w paintball. Aby nikomu energii nie zabrakło w rozgrywkach – Gospodarze poczęstowali nas przysmakiem z Podlasia- tradycyjnym sękaczem oraz mrowiskiem.


Sioło Budy – to kolejny przystanek w naszej podróży. „Wielka polana w puszczy, drewniane domki ze skrzypiącą podłogą, trzask palonego ogniska, folkowa muzyka pod gołym niebem, żywa pamięć o tradycji, swojskie wyroby na talerzu i dobre towarzystwo to SIOŁO BUDY – azyl dla wszystkich, którzy cenią piękno i tradycję kresów wschodnich…” Taki opis można znaleźć na ich stronie internetowej i każdy z uczestników wyjazdu potwierdzi zapewne, że w 100% oddaje klimat tego magicznego miejsca. Jest to czynny przez cały rok kompleks, zawierający 80 miejsc noclegowych w typowych kresowych domkach.


Dopełnieniem Sioła jest Karczma Osocznika, Wiata Wielkiego Łowczego oraz XIX- wieczny Skansen. W ramach oferty można nauczyć się robić prawdziwe masło, kwiaty z bibuły i inne.


Trzeci dzień wyjazdu zakończyliśmy w Kruszynianach. To mała ale niezwykła miejscowość o bogatej historii i tradycji. Kruszyniany są ważnym miejscem dla polskich Tatarów. We wsi znajduje się meczet, który został zbudowany pod koniec XVII lub na początku XVIII wieku. Drugim niezwykłym miejscem jest cmentarz tatarski – Mizar umiejscowiony na wzgórzu.  Najstarszy z odnalezionych tu dotychczas nagrobków pochodzi z 1744 r. Podsumowaniem pobytu w tej magicznej wsi była wizyta w Tatarskiej Jurcie u pani Dżenetty Bogdanowicz. Tam mieliśmy okazję skosztować tatarskich przysmaków jak cymes i belysz a na drogę każdy otrzymał fantastyczna tatarską drożdżówkę.
Podlasie to region wielokulturowy dlatego też chcąc go lepiej poznać i zrozumieć swój pobyt tam zakończyliśmy wizytą w Muzeum Ikon w Supraślu. Podczas zwiedzania wystawy pod okiem przewodnika przenieśliśmy się niejako w inny czas i wymiar– wg słów przewodnika „Ikona jest wspólnym dobrem wszystkich chrześcijan. Podobnie jak Pismo Święte jest zapisem zbawczych treści. Tu rolę słów pełni kolor, linia, gest. To one są nośnikiem Słowa Bożego, dlatego też ikonę nazywa się „Ewangelią w kolorach””. Mieliśmy szansę poznać choć w zarysie etapy tworzenia ikony, w tym przybory, narzędzia używane przez ikonopisarzy oraz minerały i glinki, służące do pozyskiwania pigmentów. Poznaliśmy znaczenie gestów postaci na ikonach, kolorów, napisów, każdego szczegółu. Dopełnieniem była wystawa samych ikon, które odpowiednio wyeksponowane dzięki grze świateł – cieni i muzyce sakralnej pozostawiły w nas niezatarte wspomnienia.



Serdeczne podziękowania dla naszych gospodarzy w poszczególnych miejscowościach za ciepłe przyjęcie i merytoryczne przygotowanie naszego pobytu.