rozmiar czcionki: A | A | A

1985 -2015. 30 lat Panoramy Racławickiej we Wrocławiu!

15.06.2015 13:51

Jedyne w swoim rodzaju płótno zostało przywiezione ze Lwowa na Dolny Śląsk w 1946 r., ale zaprezentowano je publiczności dopiero w 1985 r. Muzeum Narodowe świętuje 30 rocznicę otwarcia Panoramy Racławickiej we Wrocławiu. W uroczystościach uczestniczyli Marszałek Dolnego Śląska Cezary Przybylski, Członek Zarządu Województwa Tadeusz Samborski, Wojewoda Dolnośląski Tomasz Smolarz, Wicewojewoda Dolnośląski Joanna Bronowicka, Wiceprezydent Wrocławia Adam Grehl oraz Barbara Zdrojewska Przewodnicząca Sejmiku Województwa Dolnośląskiego.

Podczas jubileuszu 30- lecia ponownego udostępnienia Panoramy Racławickiej dla zwiedzających Wojewoda Dolnośląski Tomasz Smolarz wyróżnił najbardziej zasłużonych pracowników Panoramy Złotymi, Srebrnymi i Brązowymi Medalami za Długoletnią Służbę

Panorama Racławicka określana jest jako „relikt dziewiętnastowiecznej kultury masowej”. Malowidło  o wymiarach 15x114m, dzięki specjalnym zabiegom malarskim  i technicznym daje wrażenie trójwymiaru. Jest  to pierwsze i jedyne zachowane do dziś polskie dzieło tego rodzaju.


Pomysłodawcą Panoramy był lwowski malarz Jan Styka. Do współpracy zaprosił znakomitego batalistę Wojciecha Kossaka oraz kilku innych artystów: Ludwika Bollera, Tadeusza Popiela, Zygmunta Rozwadowskiego, Teodora Axentowicza, Włodzimierza Tetmajera, Wincentego Wodzinowskiego i Michała Sozańskiego.

Autorzy chcieli upamiętnić setną rocznicę Insurekcji Kościuszkowskiej i zwycięskiej bitwy pod Racławicami, stoczonej 4 kwietnia 1794 przez wojska powstańcze. Organizowana w roku 1894 we Lwowie Powszechna Wystawa Krajowa stała się okazją do realizacji tego pomysłu. Olbrzymie malowidło powstało w ciągu zaledwie 9 miesięcy, pomiędzy sierpniem 1893 a majem 1894. Panoramę Racławicką udostępniono po raz pierwszy we Lwowie 5 czerwca 1894 r.

Płótno przewieziono ze Lwowa do Wrocławia w 1946 r., ale zaprezentowano dopiero w 1985 r. W 1980 r. Panoramę wywieziono do Warszawy. We Wrocławiu powstał wtedy spontaniczny ruch społeczny domagający się sprowadzenia płótna z powrotem do stolicy Dolnego Śląska. Dzięki temu 13 listopada 1980 r. dzieło wróciło do Wrocławia.