XV Święto Województwa Dolnośląskiego – uroczysta sesja w Legnicy

„Święto Województwa Dolnośląskiego to nie tylko uroczystość, ale także dowód na to, że potrafimy budować wspólnotę w różnorodności. W Legnicy spotkali się ludzie z całego regionu: mieszkańcy dużych miast i małych wsi, młodzi i starsi, wszyscy, którzy czują się Dolnoślązakami”– powiedział Przewodniczący Sejmiku Jerzy Pokój na obchodach Święta Województwa.

18 października, legnicki Rynek tętnił życiem i kolorami – wszystko za sprawą XV Święta Województwa Dolnośląskiego. To wydarzenie było wyjątkowe, gdyż połączyło obchody święta patronki regionu, św. Jadwigi Śląskiej z 80. rocznicą przyłączenia ziem zachodnich i północnych do Polski.

Podczas uroczystej Sesji Sejmiku Województwa Dolnośląskiego mieliśmy zaszczyt wyróżnić osoby oraz instytucje, które dzięki swojej pasji oraz pracy przyczyniają się do rozwoju naszego regionu. Tegorocznym laureatem CIVI HONORARIO – tytułu Honorowy Obywatel Dolnego Śląska został legniczanin, wieloletni Dyrektor Teatru H. Modrzejewskiej Jacek Głomb.To samo wyróżnienie odebrał Stanisław Srokowski – pisarz i dramaturg, podkreślający swoje silne związki z Legnicą.

Wręczono także Nagrodę Kulturalną SILESIA za rok 2025 dla osoby indywidualnej: Danucie Chłód, Monice Kruk, Agnieszce Radziszewskiej oraz Bartłomiejowi Drakowi. Nagrodę SILESIA dla instytucji otrzymali: Zespół Folklorystyczny „Warzęgowianie”, Zespół Górali Czadeckich „Dawidenka” oraz Kapela Ludowa „Kostomłocianie”.Nagrodą Marszałka Województwa Dolnośląskiego „Za szczególne osiągnięcia dla regionu” uhonorowane zostały Alicja Szatkowska i Beata Hernik-Janiszewska. 

Złotą Odznakę Honorową Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego wręczono Teresie Kępowicz i Markowi Obrębalskiemu, a srebrną Odznakę Mariuszowi Łabińskiemu.

Na Rynku w Legnicy dla przybyłych Dolnoślązaków czekało wiele atrakcji - strefa dziecięcej radości i aktywności, konkursy, animacje, warsztaty, turystyczne miasteczko, czyli zainspiruj się na Dolny Śląsk, Wielki Quiz Wiedzy o Dolnym Śląsku, urodzinowe confetti, występy lokalnych artystów, spotkania z Radnymi Sejmiku Województwa Dolnośląskiego, spacer po Legnicy z przewodnikiem, konkurs ze sceny prowadzony ze Stawami Milickimi, „Górna półka smaku", czyli gotowanie ze szczyptą historii, w wykonaniu Orsona Hejnowicza i Marka Krajewskiego, przejazd Kolejami Dolnośląskimi z Markiem Krajewskim na trasie Wrocław-Legnica, koncert zespołu „Hurt", wieczorny Laser Show, wystawa plenerowa 80-lecie powojennego Dolnego Śląska.Zwieńczeniem obchodów Święta Województwa była Gonitwa o nagrodę Marszałka oraz Przewodniczącego na Wrocławskim Torze Wyścigów Konnych Partynice.

CIVI HONORARIO

Jacek Głomb to wybitna postać polskiego teatru, którego ponad trzydziestoletnia działalność artystyczna i społeczna w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy zapisała się złotymi zgłoskami w historii kultury Dolnego Śląska i całego kraju. Pod jego kierownictwem legnicki teatr przeszedł niespotykaną metamorfozę – od marginalnej instytucji do jednego z najbardziej rozpoznawalnych ośrodków teatralnych w Polsce. Jacek Głomb jako dyrektor teatru stworzył unikatową koncepcję „grania w ruinach”, łącząc teatr z lokalnymi społecznościami i opuszczonymi przestrzeniami miejskimi. Dzięki tej wizji legnicka scena teatralna stała się bliska mieszkańcom, przywracając życie zarówno w sferze duchowej, jak i przestrzennej. Przykładem są spektakle takie jak „Zły” Leopolda Tyrmanda w starej fabryce amunicji czy „Ballada o Zakaczawiu” w legnickim kinie „Kolejarz”. Każda z tych realizacji stanowiła wydarzenie artystyczne i społeczne, zmieniając sposób postrzegania teatru jako przestrzeni elitarnej. Jacek Głomb to synonim artystycznej jakości i innowacyjności. Wyreżyserował ponad 50 spektakli, które zdobywały nagrody na najważniejszych polskich i międzynarodowych festiwalach. Szczególne uznanie przyniosły mu nagroda im. Konrada Swinarskiego za „Balladę o Zakaczawiu” – najwyższe wyróżnienie dla reżyserów w Polsce. Jacka Głomba wielokrotnie nagradzano za promowanie szacunku dla różnorodności kulturowej, religijnej i językowej oraz wspieranie integracji różnych narodowości. Sam reżyser o Legnicy i Dolnym Śląsku mówił, że nie ma tak fantastycznie popękanej, dramatycznie, wzruszająco ludzkiej ziemi jak Dolny Śląsk oraz namawia do budowania jego tożsamości, również poprzez działalność artystyczną i teatralną. Jacek Głomb jest również pomysłodawcą miejskich przedsięwzięć, których celem było ratowanie starych ośrodków kultury, takich jak kina czy teatry. Jego działania spotykały się i spotykają z zainteresowaniem i aprobatą lokalnej społeczności. Na niwie menedżerskiej zarządzanie przez Dyrektora Jacka Głomba Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej to przykład harmonijnego połączenia wizji artystycznej z profesjonalnym podejściem organizacyjnym. Dzięki jego wysiłkom, teatr zdobywał kolejne wyróżnienia i nagrody, a także uczestniczył w międzynarodowych festiwalach, budując renomę teatru w kraju i za granicą.

Stanisław Srokowski to pisarz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, tłumacz, nauczyciel akademicki i publicysta, działacz opozycji antykomunistycznej. Jest Prezesem Towarzystwa Miłośników Kultury Kresowej. Na kanwie jego powieści „Nienawiść” w 2016 roku powstał film „Wołyń” w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego. Stanisław Srokowski urodził się w miejscowości Hnilcze w województwie tarnopolskim II RP. W dzieciństwie ocalał z rzezi na Wołyniu, co pozostawiło trwały ślad w jego pamięci, kształtując szczególną wyobraźnię i wrażliwość na cierpienie. Po wojnie mieszkał na Ziemiach Zachodnich – w Legnicy i we Wrocławiu. Będąc absolwentem polonistyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu, początkowo pracował jako nauczyciel, a następnie dziennikarz. W 1968 i 1981 roku był zwalniany z pracy z przyczyn politycznych. Na początku lat 90. wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim. Działał w Towarzystwie Uniwersytetów Ludowych, NSZZ „Solidarność”, następnie w Solidarności Walczącej. Doradzał NSZZ „Solidarność” Rolników Indywidualnych, współtworzył wiele inicjatyw społecznych, m.in. wrocławski Regionalny Komitet Porozumiewawczy Związków Twórczych i Stowarzyszeń Naukowych, Instytut Wincentego Witosa, Towarzystwo Polsko-Greckie we Wrocławiu. Jest pisarzem aktywnym w sprawach publicznych, a zarazem dbającym o niezależność. W poezji, na której koncentrował się w latach 60., publikując w czołowych oficynach, takich jak: Wydawnictwo Literackie, Czytelnik, Ossolineum, PIW, zmierzał do swobodnego rozwijania inspiracji płynących z modelu poezji lingwistycznej. Obecnie jest znany przede wszystkim jako prozaik. W latach 70. i 80. bywał zaliczany do eksperymentatorów, zwolenników afabularności, awangardzistów (przede wszystkim ze względu na powieść „Chrobaczki – metafikcja, czyli powieść przygodowo-podróżnicza”). W ostatnim ćwierćwieczu posługuje się „przezroczystym” stylem oraz chronologicznie komponuje narrację, aby starannie w opowiadaniach („Nienawiść”, „Strach”) i w sadze kresowej („Ukraiński kochanek”, „Zdrada”, „Ślepcy idą do nieba”) oddać zapamiętane fakty, a także utrwalić staranny, wolny od jakiejkolwiek dozy pospolitości lub wulgarności, język przedwojennych polskich mieszkańców Wołynia i Podola. Jest autorem takich utworów jak „Samotność”, „Barbarzyńcy u bram”, „Spisek barbarzyńców”. Odrębnym nurtem pisarstwa Srokowskiego są utwory związane z zainteresowaniem się autora kulturą grecką. Do 1983 roku pisarz należał do Związku Literatów Polskich, ale po jego rozwiązaniu na tle represji stanu wojennego już nigdy nie włączał się w działalność później zakładanych organizacji środowiska literackiego. Należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich, przekładając literaturę z języka greckiego. Stanisław Srokowski ma duży dorobek pisarski: tomy poezji („Ścięte ptaki”, „Cztery pory domu”, „Świadectwo urodzenia”), prozy literackiej („Przyjść, aby wołać”, „Duchy dzieciństwa”, „Repatrianci”, „Płonący motyl”, „Czas diabła”), sztuk teatralnych i tekstów słuchowisk radiowych, przekładów, prac popularnonaukowych, a także literatury dziecięcej. Ważną i wznawianą książką jest biograficzna praca „Skandalista Wojaczek”. Obszerne opracowanie monograficzne „Hnilcze – prawda, pamięć i ból” zasługuje na uwagę nie tylko ze względów literackich, ale zwłaszcza z powodu walorów poznawczych. Wśród krytyków literackich, którzy komentowali książki Stanisława Srokowskiego, pojawiały się dziesiątki nazwisk różnych generacji oraz środowisk, m.in.: Krzysztofa Masłonia, Bogdana Owczarka, Anety Mazur, Jerzego Gizelli, Macieja Urbanowskiego, Marcina Hałasia. Jest współtwórcą stowarzyszenia kulturalnego współpracy polsko-ukraińskiej „Biały Ptak”. Na kanwie opowiadań ze zbioru „Nienawiść”, wyróżnionego przez Kapitułę Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza, powstawał scenariusz filmu „Wołyń”. Stanisław Srokowski publikuje m.in. w „Warszawskiej Gazecie”, „Magna Polonia”. Jest laureatem wielu nagród, m.in. im. Stanisława Piętaka. 

SILESIA

Pani Danuta Chłód przez 43 lata była dyrektorem w Ośrodku Kultury w Brzegu Dolnym. Dzięki jej staraniom Ośrodek stał się miejscem, które zintegrowało lokalną społeczność na niwie świata sztuki. Odchodząc na emeryturę pozostawiła prężnie działającą instytucję skupiającą w działaniach dzieci, młodzież, dorosłych i seniorów. Na szczególną uwagę zasługuje jej współpraca z Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy. Już w 1992 r. założyła sztab nr 159, którym kieruje do dziś. Jest to jedno z wielu świadectw jej społecznego zaangażowania i chęci niesienia pomocy innym.
Pani Danuta Chłód była doceniana i nagradzana przez Ministrów Kultury i Dziedzictwa Narodowego, otrzymała m.in. odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” czy Brązowy Krzyż Zasługi, a Marszałek Województwa Dolnośląskiego przyznał jej nagrodę za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury.
 Jej dorobek stanowi przykład, w jaki sposób, dzięki pasji i zaangażowaniu można budować przestrzeń kulturalną, która łączy ludzi i otwiera przed nimi nowe perspektywy, a jednocześnie buduje tożsamość regionalną Dolnoślązaków.  

Pani Monika Kruk to pianistka, kameralistka, wykładowczyni, koordynatorka oraz menedżerka kultury. Pani Monika czynnie uczestniczy w życiu muzycznym naszego regionu, m.in. pełni funkcję wiceprezesa Stowarzyszenia Inicjatyw Artystycznych „Mosty Kultury”. Od roku 2021 organizuje Letni Festiwal Kameralny „Muzyka w dawnym Wrocławiu”, który ma na celu promocję wrocławskich zabytków gdzie podczas wakacji wybrzmiewa muzyka kameralna. Od 2022 roku koordynuje Międzynarodowy Festiwal Muzyki Kameralnej im. Felixa Mendelssohna w Dusznikach Zdroju. Sprawuje również opiekę artystyczną nad cyklem koncertów pod nazwą Trzebnickie Spotkania Muzyczne. W 2022 roku wraz z wiolonczelistą Krzysztofem Karpetą zainicjowała Wrocławskie Forum Kameralistów. Jej artystyczne zainteresowania opierają się głównie na odnajdywaniu zapomnianych utworów muzycznych polskich kompozytorów, co zaowocowało wydaniem dwóch płyt, z których jedna z pieśniami do słów Juliana Tuwima i Adama Mickiewicza, była nominowana do nagrody Fryderyk w 2024 roku. Jest laureatką wielu nagród, zarówno ogólnopolskich, jak i międzynarodowych, m.in. we Włoszech, Czechach oraz Ukrainie.

Pani Agnieszka Radziszewska i Pan Bartłomiej Drak tworzą wokalno-instrumentalny duet Paraluzja. Od roku 2019 ma on stałą siedzibę w Łomnicy koło Jeleniej Góry i nosi miano „Paraluzja i Miejsce Wielu Sztuk”. Zespół nagrał 5 autorskich płyt. Zdobyli wiele nagród i wyróżnień podczas takich festiwali i konkursów jak Yapa, Bazuna, Polana, Festiwal Artystycznych Poszukiwań, Ogólnopolska Giełda Piosenki Studenckiej. Zagrali setki koncertów w wielu miejscach w Polsce. 
Siedziba Paraluzji stała się miejscem spotkań miejscowej społeczności w ramach integrujących działań kulturalnych i społecznych. Ich siedziba to zarówno miejsce koncertów, jak i galeria malarstwa. Tu stworzono przestrzeń do prezentacji dokonań uzdolnionej młodzieży. Warto dodać, iż twórcy Paraluzji to artyści wielu sztuk; Pani Agnieszka prowadzi pracownię witraży i biżuterii artystycznej. Pan Bartłomiej jest cenionym malarzem, autorem kilkunastu wystaw indywidualnych.

Dolnośląski Zespół Folklorystyczny Warzęgowianie to nie tylko muzyka, śpiew i taniec – to historia przekazywana z pokolenia na pokolenie, to pasja, zaangażowanie i nieustanny wysiłek na rzecz zachowania dorobku naszych przodków. Członkowie zespołu, pełni entuzjazmu i oddania, przywracają do życia stare pieśni, tradycyjne stroje i obyczaje. Dzięki ich ponad 50-letniej działalności folklor nie tylko nie odchodzi w zapomnienie, ale zyskuje nowe życie i inspiruje kolejne pokolenia. Występy zespołu to barwne widowiska, które zdobywają uznanie nie tylko w regionie, ale także na ogólnopolskich i międzynarodowych festiwalach. Ich talent i zaangażowanie są nieocenione w promocji Dolnego Śląska jako miejsca o niezwykłej historii i różnorodności kulturowej. Ich działalność to most łączący przeszłość z teraźniejszością, tradycję z nowoczesnością, lokalność z uniwersalnością.

Zespół Górali Czadeckich „Dawidenka”został założony w 1985 r. i od 40 lat pielęgnuje niezwykłe dziedzictwo kulturowe, łącząc historię, muzykę i taniec w żywą opowieść o tradycjach przodków. Historia Górali Czadeckich to dzieje ludzi, którzy mimo burzliwych losów i migracji nie zapomnieli o swoich korzeniach. Poprzez pieśni, tańce i obrzędy bukowiński zespół ocala od zapomnienia unikalny fragment polskiego dziedzictwa, jednocześnie przekazuje je kolejnym pokoleniom, w obecnej rzeczywistości – Dolnoślązakom. Zespół Górali Czadeckich „Dawidenka” w piękny sposób ubogaca kulturową mozaikę  powojennego Dolnego Śląska.
„Dawidenka” rozsławia i promuje Dolny Śląsk zdobywając uznanie na festiwalach krajowych i międzynarodowych m.in. w Rumunii, na Węgrzech, na Litwie i Ukrainie. W 2007 r. Minister Kultury odznaczył ich medalem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Kapela Ludowa „Kostomłocianie” została założona przez instruktora muzycznego Jerzego Bobera w 1975 r. przy Gminnym Ośrodku Kultury w Kostomłotach. W roku 2025 zespół obchodzi 50-lecie swojej działalności. Kapela „Kostomłocianie” to zespół, który od lat pielęgnuje i popularyzuje polską muzykę ludową, jednak w jego różnorodnym repertuarze znajdują się również utwory religijne i patriotyczne. Zespół aktywnie angażuje się w edukację kulturalną, prowadząc warsztaty i współpracując z młodzieżą. W roku 2020 zespół wydał swoją pierwszą profesjonalną płytę, zatytułowaną „Folkowo dla mieszkańców. 45 lat Kapeli Kostomłocianie”. Dzięki wysiłkom członków zespołu, stare pieśni i melodie nie popadają w zapomnienie, lecz nieustannie zachwycają i inspirują. Działalność Kapeli to zatem nie tylko koncerty i występy, ale przede wszystkim misja przekazywania dziedzictwa kolejnym pokoleniom.

NAGRODA MARSZAŁKA WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO

Laureatką Nagrody Marszałka Województwa Dolnośląskiego jest Pani Alicja Szatkowska, Prezes Milickiego Stowarzyszenia Przyjaciół Dzieci i Osób Niepełnosprawnych. Od lat z niezwykłą pasją i wrażliwością poświęca swoje życie drugiemu człowiekowi. Osobę, która potrafiła zamienić dbałość o innych w wielowymiarowe dzieło – troski o dzieci,o dorosłych i całe rodziny potrzebujące wsparcia, zrozumienia i nadziei.
Jej codzienna praca to nie tylko zarządzanie organizacją, lecz przede wszystkim tworzenie świata, w którym każdy człowiek, niezależnie od swojej sprawności, ma prawo do szacunku, godności i pełnego uczestnictwa w życiu społecznym. Dzięki Jej determinacji i konsekwencji powstały miejsca, które zmieniają rzeczywistość – ośrodki rehabilitacji, przedszkola integracyjne, warsztaty terapii zajęciowej. To sieć wsparcia, która daje poczucie bezpieczeństwa, wspólnoty i wiary w siebie setkom osób w całym regionie. Pod Jej kierunkiem lokalna inicjatywa przekształciła się w wzorcowy przykład nowoczesnej pomocy społecznej, opartej na partnerstwie i współpracy wielu środowisk. Zgromadziła wokół siebie ludzi o wielkich sercach, tworząc przestrzeń, w której empatia spotyka się z profesjonalizmem, a dobro – z działaniem.
Laureatka jest liderką, społeczniczką, wizjonerką. To kobieta, która pokazuje, że prawdziwa siła tkwi w cicho wykonywanej pracy na rzecz innych. Jej działalność to dowód na to, że nasze województwo to nie tylko przestrzeń gospodarczej dynamiki, ale także ludzkiej solidarności i wrażliwości.

Laureatką Nagrody Marszałka Województwa Dolnośląskiego jest również Pani Beata Hernik-Janiszewska, Prezes Fundacji Wrocławskie Hospicjum dla Dzieci, która od lat odmienia życie wielu rodzin na Dolnym Śląsku. To wyjątkowa osoba, która potrafiła połączyć profesjonalizm z bezgraniczną empatią, a swoje powołanie uczyniła misją niesienia nadziei i miłości tam, gdzie codzienność wystawia człowieka na najtrudniejsze próby.
Jej praca to nie tylko kierowanie instytucją niosącą pomoc dzieciom dotkniętym ciężkimi chorobami. To budowanie wspólnoty – sieci ludzi dobrej woli, lekarzy, pielęgniarek, terapeutów, wolontariuszy i darczyńców – którzy każdego dnia stają u boku rodzin, dając im poczucie bezpieczeństwa i wsparcia. Dzięki Jej determinacji hospicyjna opieka domowa objęła zasięgiem niemal cały Dolny Śląsk, docierając do domów, w których oprócz cierpienia jest także niezwykła siła i miłość.
Jednym z najpiękniejszych i najważniejszych owoców tej działalności jest powstanie Domu Opieki Wytchnieniowej „Kokoszka” – miejsca wyjątkowego na mapie nie tylko naszego regionu, ale i całego kraju. To przestrzeń stworzona z troski i odwagi – dom, w którym rodzice opiekujący się nieuleczalnie chorymi dziećmi mogą otrzymać chwilę wytchnienia, a ich podopieczni otoczeni są pełną opieką i miłością. 

ODZNAKI HONOROWE ZASŁUŻONY DLA WOJEWÓDZTWA DOLNOŚLĄSKIEGO

Pani Teresa Kępowicz jest malarką związaną z Karkonoszami i Dolnym Śląskiem. W roku 1984 ukończyła z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Zajmuje się głównie malarstwem sztalugowym. W swojej twórczości łączy wrażliwość na słowo pisane, fotograficzną zdolność oddawania realności, malarski kunszt i przywiązanie do karkonoskiego krajobrazu. Kreuje przestrzeń, która przywraca pamięć miejsc oznaczonych historią. Tak powstał cykl obrazów „Dziedzictwo Budnik - Testament Kamieni" - niezwykła refleksja nad przeszłością i teraźniejszością, przywołująca ślady po nieobecnych i przywracająca utracone miejsca. W cyklu „Zawsze fragment" podjęła dialog z poezją Tadeusza Różewicza, nadając jej malarskie znaczenia i rozszerzając ją o obraz wizualny. Jednocześnie mocno lokuje tę twórczość w karkonoskim pejzażu, dając fizyczny i trwały wymiar obecności poety w tym regionie. W swoim dorobku pani Teresa Kępowicz ma ponad 60 wystaw indywidualnych i zbiorowych. Za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury w roku 2006 oraz 2012 otrzymała Nagrody Marszałka Województwa Dolnośląskiego. 

Pan Marek Obrębalski to dolnośląski samorządowiec, doktor nauk ekonomicznych i wykładowca akademicki. Przez ponad 40 lat był pracownikiem Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, a w latach 1999 – 2005 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Gospodarki Regionalnej i Turystyki w Jeleniej Górze. Jego dorobek obejmuje ponad 200 publikacji naukowych z zakresu gospodarki lokalnej, strategii rozwoju terytorialnego oraz statystyki regionalnej. W latach 2006 – 2010 był Prezydentem Miasta Jeleniej Góry, a w latach 2010 – 2024 Radnym Województwa Dolnośląskiego. Od lat 90 podejmuje wiele prac na rzecz rozwoju samorządności terytorialnej jako ekspert Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej oraz Systemu Analiz Samorządowych. Inicjował wiele prac na rzecz społeczno-gospodarczego i przestrzennego rozwoju lokalnego, a także regionalnego. Jest autorem kilkudziesięciu strategii rozwoju gmin i powiatów oraz przewodniczącym Komitetu Ekspertów ds. Strategii Dolny Śląsk 2030, jak również przewodniczącym regionalnego zespołu roboczego ds. Strategii Rozwoju Województwa Dolnośląskiego 2030+. Jego szczególnym osiągnięciem jest współtworzenie od podstaw Banku Danych Lokalnych GUS jako systemu gromadzenia i udostępniania informacji statystycznych o regionach, powiatach, gminach, miastach i miejscowościach wiejskich. Pan Marek Obrębalski jest również Wiceprezesem Zarządu Towarzystwa Przyjaciół Jeleniej Góry, wspiera także m.in. Karkonoski Sejmik Osób Niepełnosprawnych. Do jego licznych odznaczeń należą: Złoty Krzyż Zasługi oraz Złoty Medal za Długoletnią Służbę.

Srebrną Odznakę Honorową Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego otrzymał Pan Mariusz Łabiński - artysta i animator kultury, który od wielu lat zajmuje się rzeźbą w szkle oraz projektowaniem szkła użytkowego. Jest absolwentem Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu w Katedrze Szkła. Jego twórczość ma bardzo silne związki z duchem Gór Izerskich i Karkonoszy, odzwierciedla dawny potencjał twórczy tego regionu. Artysta zajmuje się promocją sztuki szkła, jest kuratorem i organizatorem ponad 50 wydarzeń i prezentacji. Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych na świecie oraz w zbiorach: Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze, ale również w Chinach oraz w Niemczech. Swoją twórczość prezentował na licznych wystawach krajowych, a także na wystawach zagranicznych, m.in. w Japonii, Niemczech, Holandii, Finlandii, Danii, we Włoszech i w USA.