Słowniczek

Sieć szkieletowa – część sieci telekomunikacyjnej, łącząca główne węzły sieci telekomunikacyjnej, pomiędzy którymi wymieniana jest największa ilość ruchu telekomunikacyjnego. Budowana z reguły w oparciu o medium światłowodowe ze względu na duże zapotrzebowanie na pasmo transmisyjne. Urządzenia sieci szkieletowej z reguły odpowiedzialne są za funkcjonowanie całej sieci na określonym obszarze.

Sieć dystrybucyjna – część sieci telekomunikacyjnej, łącząca węzły sieci szkieletowej z punktami agregującymi ruch od użytkowników końcowych z wykorzystaniem sieci dostępowej. Stanowi warstwę pośrednią pomiędzy siecią szkieletową a siecią dostępową. Połączenia sieci dystrybucyjnej budowane są głównie w oparciu o medium światłowodowe, jednak w przypadku konieczności agregacji stosunkowo niewielkiego ruchu możliwe jest wykorzystanie medium radiowego bądź miedzianego.

Sieć dostępowa – część sieci telekomunikacyjnej, łączącej punkty agregacji ruchu telekomunikacyjnego z urządzeniami użytkownika końcowego. Stanowi najniższą warstwę w sieci telekomunikacyjnej, a jej połączenia sięgają bezpośrednio do lokalizacji użytkownika końcowego (tzw. ostatnia mila). Dominującym medium wykorzystywanym w sieciach dostępowych jest połączenie miedziane (para miedziana). Stosowane są także technologie oparte o medium radiowe (np.: GSM, UMTS, WiMaX), choć coraz częściej stosowane bywa medium światłowodowe (FTTH).

Obszar wykluczony informacyjnie – obszar geograficzny na którym, z przyczyn ekonomicznych ub innych, żaden operator telekomunikacyjny nie świadczy usług lub, w sytuacji w której na obszarze tym funkcjonuje jeden operator i prowadzi on praktyki monopolistyczne, usługi są dostępne w ograniczonym zakresie lub są oferowane niewielkiej grupie mieszkańców.